Στο 6 γαλάζια μολύβια για τη Σμύρνη της Αγγέλας Καστρινάκη βλέπουμε τον μεγάλο συγγραφέα Κοσμά Πολίτη να σιγοτραγουδά παράφωνα ένα σμυρναίικο τραγούδι, να σχεδιάζει το μυθιστόρημά του Στου Χατζηφράγκου, φόρο τιμής στη Σμύρνη όπου μεγάλωσε, τον παρακολουθούμε πώς προσπαθεί να διαχειριστεί παλιά τραύματα και απωθημένα γεγονότα της ζωής του. Τι θα αφηγηθεί στο έργο του: τον θάνατο ή την ανάσταση; Και τι θα πει για τον παλιό εχθρό, τον Τούρκο; Επί σκηνής και η Ερευνήτρια, που είναι αφιερωμένη σε εκείνον και στο έργο του, αλλά πότε πότε του θέτει οδυνηρά ερωτήματα. Στο υπόγειο, η μισότρελη αδελφή του, αθέατη, γυαλίζει διαρκώς τα ασημένια κουταλάκια που έφερε απ’ τη Σμύρνη. Την εμφάνισή του, αντίθετα, κάνει ένας ήρωας του μυθιστορήματος, που συζητά με τον δημιουργό του τα παλιά, ενώ του εκθέτει και τα επιτεύγματά του ως πρόσφυγας, όσα έκανε πολύ μετά το τέλος του μυθιστορήματος.
Ένα έργο για τη μνήμη που κοιμάται για χρόνια κι έπειτα ξυπνά αλαφιασμένη, ένα έργο για την έχθρα αλλά προ πάντων για τη συμφιλίωση – τόσο με τους άλλους όσο και με τον εαυτό.